สินส่วนตัวไม่ว่าจะได้รับมาทางมรดก หรือมีอยู่ก่อนจดทะเบียนสมรสเมื่อได้ขายหรือเปลี่ยนแปลงไปเป็นทรัพย์สินอื่นหรือเงิน ทรัพย์นั้นก็ยังถือเป็นสินส่วนตัว

หลายคนเข้าใจว่าหากมีทรัพย์สินที่ได้รับมาจากมรดกหรือมีอยู่ก่อนสมรสเมื่อนำมาขายระหว่างที่จดทะเบียนสมรสนั้นจะเป็นสินระหว่างสมรส แต่ตามกฎหมายมาตรา 1472 นั้นบัญญัติไว้ว่า แม้จะเป็นเงินหรือทรัพย์สินที่ได้มาระหว่างสมรสก็ตามแต่ก็เป็นทรัพย์สินที่มาจากสินส่วนตัว ดังนั้นเมื่อทำการขายทรัพย์สินย่อมเป็นสินส่วนตัว แต่ไม่รวมถึงดอกผลจากทรัพย์นั้น

ตัวอย่าง นาย ก ได้ทรัพย์มรดกมาจากบิดามารดา ต่อมาได้นำทรัพย์นั้นออกขายระหว่างที่ได้จดทะเบียนสมรสกับ นาง ข เมื่อทรัพย์ที่ได้มาจากมรดกถือเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของบุคคลนั้น หากนำขายระหว่างที่ได้จดทะเบียนสมรสเงินดังกล่าวย่อมเป็นทรัพย์สินส่วนตัวไม่ได้เป็นทรัพย์สินที่หามาได้ระหว่างสมรสของนาย ก และ นาง ข แต่อย่างใด

อ้างถึงคำพิพากษาฎีกาที่ 3786/2546 ประเด็นในการฟ้องหย่าในคดีก่อนมีสาระเป็นเรื่องของสภาพการอยู่ร่วมกันฉันสามีภริยา แต่เรื่องการขอแบ่งสินสมรสในคดีหลังเป็นการฟ้องเรียกทรัพย์สินโดยมีสาระอยู่ที่ว่าทรัพย์สินนั้นเป็นสินสมรสหรือไม่ จึงเป็นคนละมูลคดีกันแม้จะมีผลมาจากการฟ้องหย่าแต่ก็หาจำต้องขอแบ่งสินสมรสมากับคดีฟ้องหย่าไม่ ทั้งไม่มีบทกฎหมายใดที่บัญญัติว่าจะต้องฟ้องขอแบ่งสินสมรสมาพร้อมกันกับการฟ้องหย่า ฟ้องแย้งของจำเลยที่ขอแบ่งสินสมรสจึงไม่เป็นฟ้องซ้อนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 173 วรรคสอง (1)

ที่ดินที่จำเลยถือกรรมสิทธิ์รวมกับพี่ชายจำเลย เป็นทรัพย์สินที่มีมาก่อนที่จำเลยจะจดทะเบียนสมรสกับโจทก์ อันถือเป็นสินส่วนตัวของจำเลย และมีการนำไปแลกเปลี่ยนกับที่ดินพิพาท 2 แปลง ทรัพย์สินที่ได้มาใหม่จึงย่อมเป็นสินส่วนตัวของจำเลย เพราะเป็นการได้ที่ดินมาแทนทรัพย์เดิม ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1472 วรรคหนึ่ง
โจทก์นำเงินของโจทก์ไปเป็นเงินดาวน์รถยนต์วอลโว่ในระหว่างที่โจทก์จำเลยยังมิได้หย่าขาดจากกัน ประกอบจำเลยยังได้รับประโยชน์จากข้อสันนิษฐานของกฎหมายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1474 วรรคสองว่า กรณีเป็นที่สงสัยว่าทรัพย์สินใดเป็นสินสมรสมิใช่ ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นสินสมรสรถยนต์วอลโว่จึงมีสถานะเป็นสินสมรสซึ่งจำเลยต้องได้รับส่วนแบ่งครึ่งหนึ่ง

ตามคำขอท้ายฟ้องแย้งของจำเลย จำเลยขอแบ่งสินสมรสครึ่งหนึ่ง เมื่อรถยนต์วอลโว่เป็นสินสมรสและโจทก์จำเลยหย่ากันแล้วก็ชอบที่จะแบ่งสินสมรสให้โจทก์และจำเลยได้ส่วนเท่ากัน ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1533 ซึ่งถ้าการแบ่งไม่อาจตกลงกันได้ก็ให้นำสินสมรสออกขายทอดตลาดเพื่อนำเงินมาแบ่งกันตามส่วน แต่หากไม่สามารถนำรถยนต์สินสมรสมาแบ่งกันได้ก็ให้โจทก์ใช้คืนมูลค่าค่าเช่าซื้อที่ชำระไปครึ่งหนึ่ง