ระหว่างสมรสชายใดปล่อยปะละเลยหญิงไม่เลี้ยงดูหญิงตามสมควรหญิงนั้นย่อม “ ฟ้องเรียกค่าเลี้ยงดูได้ ”

มีหลายท่านโทรเข้ามาสอบถามถึงเรื่องค่าเลี้ยงดูว่าหญิงนั้นหากเป็นแม่บ้านไม่ได้มีการมีงานทำตามปกติ ไม่ว่าจะเป็นเพราะฝ่ายชายออกปากให้เลี้ยงลูกอยู่ดูแลบ้านหรือเหตุผลอะไรก็ตามแต่ หากวันหนึ่งสามีปล่อยปะละเลยหญิงนั้นฟ้องเรียกค่าเลี้ยงดูตามสมควรได้

ตัวอย่าง นาย ก แต่งงานกับนาง ข ตอนที่ตกลงปลงใจเข้าแต่งงานจดทะเบียนสมรสกันนั้นนาย ก ได้เอ่ยปากบอกกับนาง ข ให้ลาออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงดูบุตรและทำงานบ้าน นาง ข ด้วยความที่ห่วงลูกจึงได้ลาออกจากงานตามที่ นาย ก สามารถบอกกล่าวไว้ ต่อมาเมื่อนาย ก มีฐานะการงานมั่นคงขึ้นได้ไปติดพันกับหญิงอื่นไม่ได้สนใจดูแลนาง ข อีกเลย ทำให้นาง ข เสียหายเดือดร้อนไม่มีเงินใช้จ่าย

ดังนั้น หากนาง ข พูดคุยกับนาย ก ไม่ได้ความก็จำเป็นต้องใช้สิทธิ์ทางศาลนั้นคือการฟ้องเรียกค่าเลี้ยงดูซึ่งสามีหรือภรรยามีหน้าที่ต้องดูแลกันตามสมควร และการดังกล่าวสามารถใช้เป็นเหตุฟ้องหย่าได้

อ้างถึงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4959/2552 วัตถุประสงค์ของการสมรสก็เพื่อให้ชายหญิงได้อยู่กินกันฉันสามีภริยา ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1461 บัญญัติให้สามีภริยาช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูซึ่งกันและกันตามความสามารถและฐานะตน และมาตรา 1598/38 บัญญัติว่า ค่าอุปการะเลี้ยงดูนั้นอีกฝ่ายสามารถเรียกได้ในเมื่อได้รับการอุปการะเลี้ยงดูไม่เพียงพอแก่อัตภาพ อันแสดงว่าค่าอุปการะเลี้ยงดูนี้ศาลอาจกำหนดให้เพียงใดก็ได้ โดยคำนึงถึงความสามารถของผู้ให้และฐานะของผู้รับตามพฤติการณ์แห่งกรณี จึงเป็นบทบัญญัติคุ้มครองแก่สามีภริยาให้ฝ่ายที่มีฐานะดีต้องช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูอีกฝ่ายหนึ่ง มิฉะนั้น อีกฝ่ายย่อมมีสิทธิฟ้องหย่าได้ตามมาตรา 1516 (6) แต่ถ้าไม่ประสงค์จะฟ้องหย่าก็ฟ้องเรียกเฉพาะค่าเลี้ยงดูได้ตามมาตรา 1598/38 ดังนั้น สิทธิฟ้องเรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูจึงหาใช่เป็นสิทธิที่เกิดขึ้นเมื่อมีการฟ้องหย่าไม่

มาตรา 1461  สามีภริยาต้องอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยา สามีภริยาต้องช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูกันตามความสามารถและฐานะของตน

ปรึกษากฎหมายโทร 080-9193691 , 02-0749954 หรือ แอดไลน์ @closelawyer หรือ คลิก https://line.me/R/ti/p/%40closelawyer