สมัครรับข่าวสาร
- กรอกอีเมล
เมื่อท่านส่งข้อมูลผ่านฟอร์ม จะถือว่าท่านยอมรับใน นโยบายความเป็นส่วนตัว ของเรา
ทนายใกล้ตัว

ด่ากลับคนที่ด่าเราอย่างไร ไม่ผิดหมิ่นประมาท

สื่อสังคมออนไลน์ ใช้ให้ดีก็เกิดประโยชน์ ใช้ไม่ดีก็จะเกิดโทษ เมื่อก่อนนั้นการประจานกันไม่ค่อยเป็นที่แพร่หลายมาก เนื่องจากเทคโนโลยียังไม่ทันสมัยในการเข้าถึงข้อมูลจึงค่อนข้างเป็นไปได้ยาก เมื่อเทียบกับสมัยนี้แล้วนั้นมีสื่อสังคมออนไลน์การเข้าถึงข้อมูลจึงเป็นไปได้รวดเร็ว แพร่หลายภายในไม่กี่นาที ความเสียหายจึงมากขึ้นตามไปด้วย

ในความรู้สึกของคนทั่วไปนั้น การถูกด่ามันไม่ได้ทำให้เจ็บกาย แต่เมื่อฟังแล้วนั้นคงบาดลึกไปถึงจิตใจ ทำให้เจ็บขึ้นมาทันทีจึงได้ตอบโต้กลับไป บางคนก็ก็ด่ากันแบบไม่จบไม่สิ้น ทั้งๆที่ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรขึ้นเลย

แต่การตอบโต้กลับเพื่อความชอบธรรม เพื่อป้องกันตนหรือป้องกันส่วนได้เสียเกี่ยวกับตนเองตามคลองธรรม ได้รับการยกเว้นไม่มีความผิดต่อกฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 20106/2556

จำเลยเคยดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัด โจทก์เคยเป็นประธานทอดกฐิน โจทก์ จำเลย บุคคลที่เกี่ยวข้องกับวัดและกรรมการของวัดขัดแย้งกันเกี่ยวกับเรื่องการเงินของวัดแยกออกเป็นหลายฝ่าย และกล่าวหาอีกฝ่ายยักยอกเงินของวัดจนมีการฟ้องคดีต่อศาล โจทก์เขียนข้อความกล่าวหาจำเลยว่าเคยบวชพระและมีประวัติเป็นอลัชชียักยอกเงินของวัด ไม่มีความละอายต่อบาป และเขียนป้ายประกาศติดไว้ที่หน้าวัดห้ามจำเลยเข้าบริเวณวัดและจำเลยยักยอกเงินของวัด ซึ่งเป็นการกล่าวหาว่าจำเลยเป็นคนโกง เป็นคนไม่ดี การที่จำเลยเขียนหนังสือ และแจกจ่ายหนังสือถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวัดเป็นทำนองตอบโต้โจทก์ เนื่องจากจำเลยเคยดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัด และได้รับผลกระทบทำให้เสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่น ถูกเกลียดชัง การแสดงข้อความของจำเลยเป็นการกระทำโดยสุจริตเพื่อความชอบธรรมที่จะป้องกันส่วนได้เสียเกี่ยวกับตนตามคลองธรรมตาม ป.อ. มาตรา 329 (1) จำเลยไม่มีความผิดฐานหมิ่นประมาท

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงเบื้องต้นรับฟังเป็นยุติว่า จำเลยได้เขียนหนังสือชื่อ "ในเงื้อมมือมาร" ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันพุทธธรรม เมืองชิคาโก มลรัฐอิลลินอยส์ ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อปี 2548 โดยจำเลยเขียนข้อความในหน้า 170 ว่า "คุณแววดามีปัญหาทางจิตอย่างแน่นอน" หน้า 246 ว่า "คุณแววดาเขียนจดหมายร่วม 10 หน้า ส่งแฟกซ์กระจายความคิดชั่วช้าออกไป เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2548 เนื้อความในจดหมายเต็มไปด้วยความเท็จสกปรกโสมม ส่อนิสัยสันดานอันต่ำทรามและความโง่เง่า โดยเจตนาดุจเดียวกับสามี "ช่างทาสี"..." "คงยากที่จะหาใครซึ่งสามารถมีความคิดอันต่ำทรามเช่นนี้ได้ นอกจากผู้ที่วิปริตผิดปกติจนถึงที่สุดแล้วเท่านั้น ในวันที่พวกเรานำคุณศุภพรไปวัดเพื่อกราบลาพระประธาน คุณแววดายังตามไปอาละวาดและแสดงอาการวิปริตที่วัดอีก" ในหน้า 247 "ร่วมมือกับพระวันศักดิ์นำพาวัดไปสู่หายนะแล้วไม่สำนึก คนที่อยากเข้ามาบริหารวัดและคุมการเงินก็เห็นมีแต่พวกคุณแววดาและคุณมลทิพย์เท่านั้น... การใส่ร้ายป้ายสีเป็นความชำนาญเฉพาะด้านสำหรับคุณแววดา" ในหน้า 248 "พัฒนาการทางด้านจิตใจของคุณแววดานับว่ายังต่ำอยู่มาก เป็น "บัวใต้โคนโดนหินทับขนานแท้และดั้งเดิมยากที่จะประสบสิ่งเป็นสาระแก่นสารในชีวิตได้" ในหน้า 256 "พฤติกรรมที่คุณแววดาแสดงออกต่อหน้าสาธารณชน ทำให้ผู้คนตั้งฉายาบุคคลพิเศษนี้อย่างหลากหลาย หลังการประชุมในโบสถ์วัดพุทธธารา วันที่ 18 ธันวาคม 2548 บางคนเรียกเธอว่า "นางงิ้ววิกลจริต" หรือ "นางงิ้วหลงโรง..." ซึ่งชื่อแววดาหมายถึงโจทก์ มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยว่า จำเลยมีความผิดฐานหมิ่นประมาทหรือไม่ เห็นว่า จำเลยเคยดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดพุทธธรรม เมืองชิคาโก มลรัฐอิลลินอยส์ ประเทศสหรัฐอเมริกา โจทก์เคยเป็นประธานทอดกฐิน ปี 2547 และปี 2548 ต่อมาโจทก์ จำเลย บุคคลที่เกี่ยวข้องกับวัดและกรรมการของวัดพุทธธรรมขัดแย้งกันเกี่ยวกับเรื่องการเงินของวัด แยกออกเป็นหลายฝ่ายและกล่าวหาอีกฝ่ายยักยอกเงินของวัดจนมีการฟ้องร้องดำเนินคดีต่อศาลยุติธรรมมลรัฐอิลลินอยส์ โจทก์เขียนข้อความกล่าวหาจำเลยสรุปได้ว่า จำเลยเป็นคนที่เคยบวชพระและมีประวัติเป็นอลัชชี ยักยอกเงินของวัดไม่มีความละอายต่อบาป และเขียนป้ายประกาศภาษาอังกฤษติดไว้ที่หน้าวัดพุทธธรรม มีข้อความห้ามจำเลยเข้าไปในบริเวณวัด และจำเลยยักยอกเงินของวัด ซึ่งเป็นการกล่าวหาว่าจำเลยเป็นคนโกง เป็นคนไม่ดี ดังนั้น การที่จำเลยเขียนหนังสือและแจกจ่ายหนังสือดังกล่าวก็เนื่องจากจำเลยเคยดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดพุทธธรรมและได้รับผลกระทบทำให้เสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่นถูกเกลียดชัง การแสดงข้อความของจำเลยเป็นการกระทำโดยสุจริตเพื่อความชอบธรรมของจำเลยที่จะป้องกันส่วนได้เสียเกี่ยวกับตนตามคลองธรรม ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 329 (1) จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานหมิ่นประมาท ฎีกาจำเลยฟังขึ้น ที่โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยสถานหนักและไม่รอการลงโทษให้จำเลยนั้น ไม่จำต้องวินิจฉัยพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

          ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 329 ผู้ใดแสดงความคิดเห็นหรือข้อความใดโดยสุจริต
          (1) เพื่อความชอบธรรม ป้องกันตนหรือป้องกันส่วนได้เสียเกี่ยวกับตนตามคลองธรรม
          (2) ในฐานะเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติการตามหน้าที่
          (3) ติชมด้วยความเป็นธรรม ซึ่งบุคคลหรือสิ่งใดอันเป็นวิสัยของประชาชนย่อมกระทำ หรือ
          (4) ในการแจ้งข่าวด้วยความเป็นธรรมเรื่องการดำเนินการอันเปิดเผยในศาลหรือในการประชุม
ผู้นั้นไม่มีความผิดฐานหมิ่นประมาท