ตอนที่ 23 ลูกจ้างแจ้งลาออกกับหัวหน้างาน ไม่มีผลเป็นการลาออก

การลาออกนั้น เมื่อได้แจ้งหรือแสดงเจตนาต่อนายจ้างแล้ว ย่อมมีผลเป็นการลาออกตามเจตนานั้นทันทีและถอนไม่ได้ แต่ปัญหาที่มักจะพบในทางปฏิบัติคือไม่รู้ว่าจะต้องแจ้งใบลาออกกับใครกันแน่ในบริษัท เพราะตามปกติลูกจ้างก็มักจะติดต่อประสานงานกับหัวหน้างานโดยตรงของตัวเองซะเป็นส่วนใหญ่ เวลาที่จะยื่นใบลางาน ลาป่วย ลากิจ หรือ พักผ่อนประจำปี(พักร้อน) ก็มักจะแจ้งลางานผ่านหัวหน้างาน ในบางกรณีหัวหน้างานก็หลงไปว่าตัวเองมีอำนาจที่จะสั่งลงโทษลูกน้องได้ ก็เผลอไปไล่ลูกน้องออกก็เคยมี ปัญหาก็มักจะเกิดขึ้นเวลาไปขึ้นศาล นายจ้างก็บอกไม่เคยให้ออก หัวหน้างานไม่มีอำนาจไล่ลูกจ้างออก สู้กันไปสู้กันมา ลูกจ้างก็แพ้คดีซะงั้น เพราะศาลมองว่าหัวหน้างานไม่มีอำนาจไล่ลูกจ้างออก หัวหน้างานไม่ใช่ตัวแทนนายจ้างในกรณีการจ้าง

ลูกจ้างและนายจ้างจึงต้องทำความเข้าใจเรื่องนี้ให้ดีๆ จะได้ไม่ต้องแพ้คดีในศาล ประเด็นว่าหัวหน้างานมีอำนาจไล่ลูกจ้างออกหรือไม่ให้พิจารณาดังนี้

            1)      โดยทั่วไปหัวหน้างานไม่มีอำนาจไล่ลูกจ้างออกจากงาน

            2)      มีข้อยกเว้นที่หัวหน้างานมีอำนาจไล่ลูกจ้างออกจากงานได้ คือ ได้รับมอบหมายหรือมอบอำนาจจากนายจ้างให้มีอำนาจในการจ้างหรือการเลิกจ้าง การรับมอบหมายอาจได้รับโดยปริยายก็ได้ เช่น นายจ้างทราบว่าหัวหน้างานการเลิกจ้างเลิกจ้างลูกจ้างแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ยอมรับการกระทำของหัวหน้างานนั้นโดยการไม่จ่ายค่าจ้างให้แก่ลูกจ้าง หรือ บางกรณี เช่น หัวหน้างานเคยไล่ลูกจ้างออกจากงานอยู่เป็นประจำ นายจ้าทราบเรื่องแล้วแต่ก็ไม่ได้ว่ากล่าวตักเตือนอะไรทำให้ลูกจ้างเข้าใจว่าหัวนั้นงานนั้นมีอำนาจเลิกจ้างได้ อย่างนี้เป็นต้น

มีแนวคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6157/2546 วินิจฉัยไว้เป็นบรรทัดฐานว่า ลูกจ้างแจ้งลาออกด้วยวาจาต่อผู้บังคับบัญชาซึ่งมิได้เป็นผู้มีอำนาจกระทำการแทนนายจ้าง จึงไม่มีผลทำให้สัญญาจ้างสิ้นสุดลง ลูกจ้างไม่ได้ไปทำงานให้แก่นายจ้างตลอดมา ถือว่าเป็นการละทิ้งหน้าที่โดยไม่มีเหตุอันสมควร

ปรึกษากฎหมายโทร 080-9193691 , 02-0749954 หรือ แอดไลน์ @closelawyer หรือ คลิก https://line.me/R/ti/p/%40closelawyer