ตอนที่ 20 หากนายจ้างเลิกจ้าง ต้องแจ้งเหตุแห่งการเลิกจ้างทุกครั้ง

        ปัญหายอดฮิตที่นายจ้างมักจะแพ้คดีอีกประการหนึ่งก็คือ  การเลิกจ้างไม่ถูกวิธี ไม่ถูกต้องตามกระบวนการของกฎหมาย บางครั้งลูกจ้างก็ทำผิดระเบียบ แต่ทำไมนายจ้างต้องแพ้คดีในศาล ก็เพราะว่า “เวลาเลิกจ้างลูกจ้างไม่ได้แจ้งเหตุผลของการเลิกจ้างไว้ หรือ แจ้งไว้แต่ก็ไม่ตรงตามเหตุที่กฎหมายกำหนด”  นั่นเอง

พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 119 วรรคท้าย กำหนดว่า “การเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชยตามวรรคหนึ่ง ถ้านายจ้างไม่ได้ระบุข้อเท็จจริงอันเป็นเหตุที่เลิกจ้างไว้ในหนังสือบอกเลิกสัญญาจ้างหรือไม่ได้แจ้งเหตุที่เลิกจ้างให้ลูกจ้างทราบในขณะที่เลิกจ้างนายจ้างจะยกเหตุนั้นขึ้นอ้างในภายหลังไม่ได้”

          คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5130/2550 นายจ้างมิได้แจ้งเหตุในการเลิกจ้าง จึงไม่อาจยกเหตุที่อ้างในคำให้การและในอุทธรณ์อันเป็นเหตุตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 119 ขึ้นอ้างภายหลังได้

            สรุปว่า  ทั้งลูกจ้างและนายจ้างขอให้จำไว้ง่ายๆว่า “การเลิกจ้างทุกครั้งต้องแจ้งเหตุผลของการเลิกจ้าง” ไม่เช่นนั้น นายจ้างต้องจ่ายค่าชดเชยให้แก่ลูกจ้างทุกกรณี แม้ว่าลูกจ้างนั้นจะทำผิดระเบียบข้อบังคับของนายจ้างก็ตาม และ การไม่แจ้งเหตุเลิกจ้างยังหมายความรวมไปถึงการแจ้งเหตุเลิกจ้างไม่ตรงกับความจริงด้วย เพราะถ้านายจ้างเลิกจ้างด้วยเหตุผลใดแล้ว เวลาขึ้นศาลก็ต้องใช้เหตุผลเดิมในการต่อสู้คดีในศาลจะเปลี่ยน หรือ เพิ่มเหตุเลิกจ้างในภายหลังไม่ได้เช่นเดียวกัน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5295/2548   ตามหนังสือเลิกจ้างอ้างเหตุเพียงว่า ลูกจ้างไม่ตอบสนองต่อความต้องการของนายจ้างอย่างเพียงพอเท่านั้น เท่ากับนายจ้างประสงค์ถือเอาเฉพาะเหตุที่ระบุในหนังสือเลิกจ้างเพียงประการเดียวเป็นเหตุเลิกจ้าง ไม่ได้ถือเอาเหตุเลิกจ้างอื่นเป็นเหตุเลิกจ้างด้วยเมื่อลูกจ้างฟ้องเรียกค่าชดเชย นายจ้างจะยกเหตุอื่นขึ้นเป็นข้อต่อสู้เพื่อที่จะไม่จ่ายค่าชดเชยหาได้ไม่

          By ทนายนำชัย  ปรึกษากฎหมายโทร 086-3314759 , 02-0749954  หรือ แอดไลน์ @closelawyer หรือ คลิก https://line.me/R/ti/p/%40closelawyer