รับจ้างจดทะเบียนสมรสกับคนต่างชาติ การสมรสมีผลเป็น “โมฆะ”
ส่วนใหญ่แล้วคนที่จดทะเบียนสมรสกันนั้น
เกิดจากความรักที่มีให้กันและปฏิบัติให้ถูกต้องตามกฎหมาย
ทั้งนี้เพื่อให้ได้สิทธิตามกฎหมาย อาทิ สิทธิในการเป็นคู่สมรสเรียกค่าทดแทนจากชู้
สิทธิในสินสมรส สิทธิอำนาจปกครองบุตร
สิทธิเบิกรักษาพยาบาลในกรณีที่คู่สมรสรับราชการ สิทธิในการได้รับสัญชาติไทย
เป็นต้น
ปัจจุบันมีบริษัทบางบริษัททำธุรกิจเป็นตัวแทนในการจัดหาหญิงไทยเพื่อจดทะเบียนสมรสกับชาวต่างชาติ
และมีหญิงไทยบางกลุ่มยอมจดทะเบียนกับชายชาวต่างชาติเพื่อแลกกับเงินค่าจ้าง
ซึ่งชายชาวต่างชาตินั้นก็จะได้สิทธิในความเป็นสามีตามกฎหมายมีสัญชาติไทยและอาศัยอยู่ในราชอาณาจักรไทยได้อย่างสะดวกสบายโดยมิต้องกังวลเรื่องการขอต่ออายุหนังสือเดินทาง
เมื่อได้อาศัยอยู่ในราชอาณาจักรแล้ว บางคนนั้นก็ประกอบกิจการต่างๆ
หรือแสวงหาประโยชน์ที่พึงประสงค์ในราชอาณาจักรไทย
หลังจากที่จดทะเบียนนั้นก็มิได้อยู่กินร่วมกันฉันสามีภรรยาอย่างปกติทั่วไป
อาจจะมีติต่อกันบ้างในบางครั้งหรืออาจจะไม่ติดต่อกันอีกเลย
แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไปชายชาวต่างชาติได้เดินทางกลับประเทศหรือออกนอกราชอาณาจักรไทยไปแล้ว
หลักฐานข้อมูลในระบบยังคงปรากฏทางทะเบียน ว่ามีสถานภาพสมรสอยู่
ซึ่งตามกฎหมายไทยนั้นการที่หญิงไทยที่มีคู่สมรสนั้นจะดำเนินการต่างๆที่คู่สมรสต้องให้ความยินยอมนั้นก็จะกระทำมิได้
เนื่องจากคู่สมรสติดต่อมิได้หรือออกนอกราชอาณาจักรไปแล้ว
หรือจะจดทะเบียนสมรสใหม่ก็กระทำมิได้เช่นกันเพราะจะกลายเป็นจดทะเบียนสมรสซ้อน
ดังนั้น การรับจ้างจดทะเบียนสมรส
จึงเท่ากับว่าคู่สมรสทั้งสองฝ่ายมิได้มีเจตนาโดยเปิดเผยที่จะอยู่กินฉันสามีภรรยากันตั้งแต่แรก
หากแต่เป็นการกระทำเพื่อให้ฝ่ายหญิงนั้นได้เงินค่าจ้าง
และฝ่ายชายได้สิทธิในการอยู่อาศัยหรือสิทธิอื่นตามกฎหมายในประเทศไทย
การกระทำเช่นนี้ย่อมทำให้การสมรสนั้นเป็นโมฆะ
คำว่า "โมฆะ" นี้หมายความว่า
เสียเปล่า ไม่มีผลใด ๆ ทางกฎหมายเลย ดังนั้น การสมรสที่เป็นโมฆะ จึงไม่มีผลใด ๆ
ตามกฎหมายเลย
แต่เนื่องจากกฎหมายครอบครัว
เป็นกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสถานะของบุคคล
และเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชนกฎหมายจึงกำหนดว่าการสมรสที่เป็นโมฆะนั้นโดยทั่วไปแล้ว
บุคคลใดจะนำขึ้นมากล่าวอ้างไม่ได้เว้นแต่ศาลจะได้แสดงว่าการสมรสเป็นโมฆะเสียก่อน
ยกเว้นกรณีการสมรสซ้อนกฎหมายกำหนดให้ ผู้มีส่วนได้เสียคนใดคนหนึ่งจะกล่าวอ้างขึ้น
หรือจะร้องขอให้ศาลพิพากษาว่าการสมรสเป็นโมฆะก็ได้
และในกรณีที่กฎหมายไม่ได้ให้สิทธิในการกล่าวอ้างและศาลยังไม่พิพากษา
แสดงความเป็นโมฆะของการสมรสชายหญิงคู่นั้นก็ยังเป็นสามีภริยากันอยู่ตามปกติ ซึ่งเรื่องนี้มีตัวอย่างคำพิพากษาศาลฎีกาวินิจฉัยไว้ดังนี้ครับ
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1067/2545
การสมรสจะทำได้ต่อเมื่อชายและหญิงยินยอมเป็นสามีภริยากัน
โดยทั้งสองคนตกลงจะเป็นบุคคลในครอบครัวเดียวกัน ต้องอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยาทั้งในทางธรรมชาติและกฎหมาย
ได้ดูแลความทุกข์สุข
เจ็บป่วยซึ่งกันและกันต้องช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูกันตามความสามารถและฐานะของตน
การที่จำเลยจดทะเบียนสมรสกับ ช. แต่ไม่ได้พักอาศัยอยู่ด้วยกัน เมื่อ ช. ป่วย
โจทก์เป็นผู้พา ช. ไปโรงพยาบาลและเสียค่ารักษาพยาบาลให้ และยังให้ ช.
ไปพักอาศัยอยู่ด้วย
ส่วนจำเลยยังคงพักอาศัยอยู่กับน้องสาวและไม่เคยออกค่ารักษาพยาบาลทั้งไม่เคยมาเยี่ยมเยียน
ช. เลย เห็นได้ชัดว่าจำเลยกับ ช. มิได้อยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยาแต่อย่างใด
จำเลยเองก็ยังรับว่าไม่อยากไปจดทะเบียนสมรส แต่ ช. เป็นผู้พาไปโดยบอกว่าถ้าไม่จดทะเบียนสมรสแล้วจะไม่มีผู้ใดมีสิทธิรับเงินบำเหน็จตกทอด
ซึ่งก็ปรากฏว่าเมื่อ ช. ถึงแก่กรรมจำเลยเป็นผู้ได้รับเงินบำเหน็จตกทอดมาจริง
แสดงว่าจำเลยจดทะเบียนสมรสกับ ช. โดยมิได้มีเจตนาที่จะเป็นสามีภริยากันมาแต่แรก
หากแต่เป็นการกระทำเพื่อให้มีสิทธิรับเงินบำเหน็จตกทอดเท่านั้น
การสมรสของจำเลยจึงฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1458 ตกเป็นโมฆะตามมาตรา 1495
ดังนั้นการจดทะเบียนสมรสเป็นเรื่องสำคัญให้ตระหนักไว้เสมอ
เพราะหากจะฟ้องหย่าหรือดำเนินการตามกฎหมายนั้น คุณอาจเสียทั้งเวลาและเสียทั้งเงินทอง
กฎหมายที่เกี่ยวข้องตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
มาตรา 1448 การสมรสจะทำได้ต่อเมื่อชายและหญิงมีอายุสิบเจ็ดปี
บริบูรณ์แล้ว แต่ในกรณีที่มีเหตุอันสมควร ศาลอาจอนุญาตให้ทำการสมรส ก่อนนั้นได้
มาตรา 1458 การสมรสจะทำได้ต่อเมื่อชายหญิงยินยอมเป็นสามี
ภริยากัน และต้องแสดงการยินยอมนั้นให้ปรากฏโดยเปิดเผยต่อหน้า
นายทะเบียนและให้นายทะเบียนบันทึกความยินยอมนั้นไว้ด้วย
มาตรา 1495 การสมรสที่ฝ่าฝืน มาตรา 1449 มาตรา 145O มาตรา 1452 และมาตรา 1458 เป็นโมฆะ
ปรึกษากฎหมายโทร
080-9193691
, 02-0749954 หรือ แอดไลน์ @closelawyer หรือ
คลิก https://line.me/R/ti/p/%40closelawyer
หรือได้รับโทษทางกฎหมายอย่างไรบ้างคะ
ขอบคุณค่ะ